مریم طرزی

مدیتیشن یا مراقبه ذهن آگاهی اغلب بر تنفس متمرکز است. این تکنیک اساساً به ما می آموزد که در لحظه حال، هدفمند و بدون قضاوت زندگی کنیم. تمرینات مراقبه برای ذهن آگاهی به ما این امکان را می دهد که خودمان و حواس مان را متمرکز کنیم و از افکار و احساسات خود آگاه شویم.

چرا در مقطعی از زندگی با دیدن خودمان در آینه حس می کنیم، از این صورت یا از این جسم خوشمان نمی آید؟ بدون فیلترهای زیبایی حتی یک عکس از خودمان به اشتراک نمی گذاریم و می کوشیم تصویری که از خودمان به دیگران نشان می دهیم، چیزی متفاوت باشد؟

در طول شب چندین بار از خواب بیدار می شوید؟ از بی خوابی کلافه می شوید؟ گاهی خروپف می کنید، کابوس می بینید و پاهای تان می پرند. قبل از رفتن به سراغ انواع داروها این راهکارهای روان شناختی را با صبوری امتحان کنید.ارزش آن را دارد که مدتی برای اش وقت بگذارید.

احتمالا برای شما هم پیش آمده که گاهی در محیط کارتان دچار ناامیدی حرفه ای و شغلی شوید. زمانی که رغبتی به سرکار رفتن ندارید، در محیط کار درجا می زنید، ارتباط خوبی با همکاران و مافوق تان ندارید و خلاصه کارکردن عذابی الیم است. شما چگونه بر این شرایط غلبه می کنید؟

با شناسایی و پرداختن به کدهای ذهنی و سیستم کدگذاری ناخودآگاه می‌توان ذهن خود را به سمت الگوهای فکری سالم‌تر برنامه‌ریزی مجدد کنیم. این مقاله مکانیسم‌ کدگذاری ناخودآگاه، تأثیر کدهای اشتباه بر سلامت روان، و استراتژی‌های عملی برای بازسازی ذهن را بررسی می‌کند.

سفر، گریزی مشترک از دغدغه های شخصی و کاری، به زوجین کمک می کند که رابطه شان را بهبود بخشند؛ سفر رفتن مشترک رضایت عاطفی را افزایش و احتمال جدایی را کاهش می دهد.

وقتی به نظر همه چیز اشتباه پیش می رود، وقتی دیگر قادر به ادامه دادن نیستیم، وقتی به دشواری ها وا می دهیم، گانباته به دادمان می رسد: تمام تلاشت را بکن، ادامه بده و از پا نیافت.

شاید شما هم دور و برتان کسانی را بشناسید که به هر چیزی بیش از آنکه شاید لازم باشد فکر می کنند،کسانی که زیاد به همه چیز فکر می کنند و دل شان هم زود می شکند، چرا که بسیار زود رنج، رئوف و دل پاکند.

مسؤلیت‌پذیر ها شخصیت بالغ و جنگجو یی دارند، اشتباه خود را می‌پذیرند و به جای خودسرزنشی به دنبال راهی برای حل مشکل هستند. یکی از رفتارهایی که نشان‌دهنده بلوغ رفتاری انسان‌هاست، پذیرفتن اشتباهات و خطاهایی است که در طول زندگی از آنها سرزده است.

چرا وقتی که اندوهگین هستیم، یا گاهی که حتی حس و حال خوبی داریم، به طور متناقضی به شنیدن یک موسیقی‌ غمگین رو می‌آوریم؟ چه چیز موسیقی غمگین جذب مان می کند؟