آیه.... فلما تجلی ربه للجبل...» بیش از همه الهام بخش شاعران و عارفان دراشاره به تجلی الهی شده است. حضرت امام (ره) در دیوان خود به کرات به آن اشارات لطیفی کرده اند و از تجلی نور حق تعالی بر دل بنده سخن گفته اند. در این مقاله ضمن بسط مفهوم تجلی در عرفان به بررسی این موضوع در دیوان امام (ره) پرداخته شده است.
