اصلاح-طلبان

برخی در این تصور هستند که بمب و موشک‌های اسرائیلی توانسته تغییراتی ماهوی در جامعه و در رویکرد حکومت ایران ایجاد کند. اما چرا این تصور صحیح نیست؟

ایجاد ناترازی سیاسی در کشور پس از جنگ ازجمله پروژه‌هایی است که کارفرمای بیرونی داشته و با مطرح کردن دیدار رئیس‌جمهور با آمریکایی‌ها کلید خورده است

بلایایی مثل "گرانی دلبخواهی" و بی‌حیثیت شدن قانون صرفا به این دلیل رخ می‌دهد که دولت باید در یک بزنگاه مهم به نام بازار و نظارت بر قیمت‌ها حضور داشته باشد اما ندارد!

برخی چهره های اصلاح طلب، با تشابه سازی انتصاب لاریجانی با محمد علی فروغی، تلاش داشتند این را، در راستای توهم "تغییر شیوه حکمرانی" مصادره به مطلوب کنند و حالا به دیوار خورده‌اند!

روشنفکری و جریان چپ ایرانی سال‌هاست در حالی بر لزوم تحزّب در ایران تأکید دارد که هرگز نتوانسته علت پیشرفت‌های "چین" تک‌حزبی و فاقد دموکراسی و آزادی بیان را بصورت اصولی توجیه کند.

بخشی از عملیات‌های راهگشا از سوی اصلاح‌طلبان مرتبط با تغییرات ساختاری چون پیشنهادات انحلال نیروی قدس سپاه و مذاکره برای ترک تخاصم با اسرائیل می‌رسد.

احیای مکانیسم ماشه بیشتر باید به‌عنوان یک اقدام نمایشی و نمادین تحلیل شود، نه یک تغییر استراتژیک در وضعیت اقتصادی ایران!

در فضای ذهنی و فرضی؛ اگر یک دشمن خارجی بر ایران ما مسلط شود نیز همین مقولاتی را افاضه خواهد کرد که جبهه اصلاحات در قالب بیانیه اخیر خود به آنها اشاره می‌کند.

در روزهای پس از جنگ ائتلاف مساله محور اپوزیسیون داخلی، گذاریون و ساختاری‌ها روز به روز عیان‌تر می‌شود.

به نظر می‌رسد دولت به ضرورت عرضه مستقیم دولتی به منظور اصابت یارانه‌ها به هدف واقف شده. لکن پیشنهاد بهتر؛ راه‌اندازی مجدد "نمایشگاه‌های عرضه دولتی" و توزیع مستقیم عمده مایحتاج مردم است.