انزوای-نخبگان

"استیضاح" وزرای ناکارآمد دولت در مقطعی که گرانی جولان می‌دهد اگرچه می‌تواند رفتار درستی باشد اما صرفا یک مُسکّن موقت در فقدان داروی اصلی محسوب می‌شود.

ما ایرانیان اگر حکمرانی خوب و سرزمینی پیشرفته‌تر می‌خواهیم هیچ راهی جز تبعیت از منویات نخبگان و عالمان نداریم.

مشکل اقتصادی و فنی در صنعت خودرو مشخص هستند و راه‌حل‌های این مشکلات را نیز می‌دانیم. اما سؤال اینجاست که پس چرا مشکلات حل نمی‌شوند و راه حل‌ها به اجرا نمی‌رسند!؟

مشاغل پزشکی و درمانی یک نیاز اقتصادی، ملی و حکومتی هستند نه پله‌ای برای ثروتمند شدن و انجام کارهای بدون زحمت! لذا اشخاصی که تمنای ثروتمندی و یا شغل‌های لوکس را دارند باید به بخش خصوصی بروند.

"نخبه" کیست و چرا یک سیستم حکمرانی باید برای استفاده از نخبگان و مراقبت از آنها برنامه همیشگی داشته باشد؟

دولت در حالی اختیار قیمت‌گذاری "نان" را به استان‌ها واگذار کرده که از مضارّ و آسیب‌های تصمیم واگذاری اختیارات حاکمیتی دولت به استان‌ها باخبر است!

پیشرفت مردم و تعالی یک حکمرانی هرگز ممکن و میسور نیست مگر اینکه آن مردم و آن حکومت به سمت نخبگان عزیمت کنند و آنان را پاس بدارند.

یک عضو کمیسیون بهداشت گفته است: بعضی از داروهای سرطان هستند که سهم بیمه‌شان 90 درصد است ولی 10 درصد باقیمانده هم عدد بزرگی است که پرداخت آن برخی بیماران را دچار مشکل اقتصادی می‌کند.

رئیس‌جمهور پزشکیان با تأکید بر لزوم استفاده از نخبگان در مصادر مدیریتی کشور گفته است: برخی مدیران، "فوق‌العاده مدیریت" دریافت می‌کنند در حالی که بنگاه تحت مدیریت‌شان زیان می‌دهد.

فکّ حصر و رفع انزوای اضلاع فتنه 88 بدون توبه رسمی و پذیرش اشتباه البته یک "آرزویِ محال" است که برخی اصلاح‌طلبان ستادی به آن دل بسته‌اند!