باطن

مقاله حاضر به گزارش و بررسی دیدگاه بزرگان تصوف و عرفان نسبت به شریعت و احکام عملیِ دین می پردازد. مراد از صوفیان در این مقاله بزرگان و افراد برجسته تصوف و عرفان می باشد؛ افرادی که رشد و رواج تعالیم صوفیه وامدار آنان بوده است و مورد قبول صوفیان نیز می باشند

« وَ أَقیمُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ وَ ما تُقدِّمُوا لاِءَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَاللّهِ إِنَّ اللّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ »

برادران وخواهران عزیز! خیلی خوش آمدید. امیدوارم امسال هم خداوند متعال باران توفیق و هدایت و فضل خود را بر شما و بر همه ی حجاج بیت الله الحرام فرو بریزد و آنچه که محصول تلاش و مجاهدت شما خواهد شد، ان شاءالله برای اسلام و مسلمین نافع باشد.

بحثی که فراروی ماست بررسی کلمات امیرالمؤمنین علی علیه السلام در زمینه صفات خداوند است.بدین رو، طبع بحث اقتضا می کند پژوهش ما صرفا نقلی باشد، اما - چنان که خواهد آمد - امیرالمؤمنین علیه السلام، خود در توصیفاتشان، به عقل و دریافت های عقلی استناد کرده اند

در ادامه سلسله مباحث اخلاقی استاد مصباح یزدی، در این شماره نیز شرح بخش دیگری از خطبه های امیرالمؤمنین علیه السلام در نهج البلاغه را به محضر اهل معرفت تقدیم می داریم:

مؤمن خودش را در عیوب متهم می کند.

اصول عقاید اسماعیلیه را محقق طوسی در قواعد العقائد به شرح زیر نقل کرده است: