تخریب

ماشین، جلوی آشپزخانه ایستاد و حاجی یه غذای قاطی‌پلو که توی پلاستیک بسته بندی شده بود برایم گرفت و گفت: "اینم ناهارت. امروز روز عید قربون قراره من قربونی بشم."

چیزی شبیه به زمین فوتبال شده، سطح زمین صاف است و سنگ‌ها سُر؛ تا این‌جای قبرستان تنها نشانی‌اش از قدیمی بودن، همان نامی است که بارها از زبان پژوهشگران و ری‌شناسان تکرار شده؛ «ابن‌بابویه» و شاید سرعت گیر زمانش هم سنگ قبرهایی که حالا میانِ همان سنگ‌های سُر، از نو شدن جا مانده‌اند.

شهر و هویتشان یکی است، چیزی شبیه به دو قلوهایی که اگر یک قُل هر کاری کرد، قُلِ دیگر هم باید مانند آن زندگی کند، حالا شده داستانِ دو امامزاده در شهر ری؛ از «قبرستان امامزاده عبدالله» رسیدند به «قبرستان ابن بابویه»!