ترامپ

غرب‌شیفتگان وطنی که زمانی تا اوایل دهه 90، حسرت‌خوار مدل «اردوغانی» ترکیه بودند و برای «آک پارتی» غش و ضعف می رفتند، با برآمدن ستاره‌ی بن‌سلمان، الگوی جدیدی برای نرد عشق باختن با آمریکا یافتند.

کاپلان می‌نویسد: به دلیل شهرت سمی ترامپ میان نخبگان، دولت او مملو از افرادی متوسط و گاه ناتوان از کارکردن خواهد بود. این مکانیسم آرامی است که از طریق آن قدرت آمریکا افول خواهد کرد.

از اواخر دوره ریاست جمهوری بایدن، ترکیه به بهانه هایی نظیر حمایت از اوکراین یا موافقت با پیوستن سوئد و فنلاند به ناتو، مذاکرات مثبتی را با امریکا برای دریافت جنگنده های جدید در پیش گرفت.

دعوی «مسوولیت زیاد» ترامپ، که با انکارهای قبلی دولت آمریکا (مانند اظهارات مارکو روبیو مبنی بر عدم دخالت مستقیم ایالات متحده در آن تهاجم تروریستی) در تضاد است، بحث‌های گسترده‌ای را برانگیخته است.

نشریه آمریکایی امریکن کانسروتیو می‌نویسد لس وکسنر، میلیاردر یهودی، کسی بود که در وهله اول اپستین را به ثروت و قدرت رساند، اما تا کنون درباره روابطش با این مجرم جنسی، تحت بازجویی جدی قرار نگرفته است.

ترامپ با تلاش در جهت تحقیر معترضان(آن هم به سخیف‌ترین و موهن‌ترین شکل ممکن) عملا نشان داد که عنصری به نام «دموکراسی» در ایالات متحده عملا به کالبدی پوچ و تهی تبدیل شده است که دیگر حفظ ظاهر هم نمی کند.

این تعطیلی اثر «نمادین» مهمی هم بر تصویر آمریکا به عنوان قدرت «هژمون» خواهد داشت و تقویت‌کننده‌ی تصویر «افول» آن خواهد بود، چرا که توانایی آن را در مدیریت بحران‌های جهانی عمیقا زیر سؤال می برد.

در روزهای آینده با فراگیر شدن این سریال در کشورمان، بار دیگر موضوع «برجام» و حواشی آن و همچنین اظهارنظرهای موافقان و مخالفان بالا خواهد گرفت!

همزان با فروربختن اعتبار پوشالی رژیم صهیونیستی در جنگ اخیر غزه، سران این رژیم برای بازگرداندن وجه خود در رسانه‌ها، چاره اندیشیده و به سراغ پلتفلرم‌های دیجیتال رفتند.

حدود 7 میلیون نفر، معادل 2 درصد از جمعیت کل ایالات متحده با شرکت در اعتراضات «نه به پادشاهی»، گسترده‌ترین تظاهرات یک‌روزه در تاریخ این کشور، دونالد ترامپ را به دیکتاتوری متهم کردند.