توبه

دین مبین اسلام بر سهولت و آسان گیری بر پیروان خود بنا شده است؛ چنان که توبه پذیری یکی از نمونه های آشکار سهولت در این آیین و از مهم ترین نشانه های رحمت الهی است

یاد خداوند اگر در عمق جان قرار گیرد، و همچنین شنیدن آیاتى که بر پیامبر(صلى الله علیه وآله) نازل شده است هرگاه به درستى تدبر شود، باید مایه خشوع گردد، ولى قرآن گروهى از مؤمنان را در اینجا سخت ملامت مى کند که; چرا در برابر این امور، خاشع نمى شوند؟خداوند در آیه 16 سوره حدید، مومنین را مورد خطاب قرار می دهد و در قالب یک سوال آن ها را مواخذه می کند

قرآن‌کریم در مورد عمل نیک می‌فرماید:

وقتی زنجیر گناهان زیاد می شود / با توبه، هیچ گناهی نابخشودنی نیستراه توبه تا لحظه آخر زندگی همیشه باز است و راه بن بستی وجود ندارد؛ مهم این است که به موقع بفهمیم و درست عمل کنیم؛ مهم این است که از کرده خود واقعاً پشیمان شویم. چنانچه این مهم در روایات به زیبایی بیان شده اند؛ امام صادق علیه السلام فرمودند: برای توبه، پشیمانی کافی است

گناه به معنی خلاف است و در اسلام هر کاری که بر خلاف فرمان خدا باشد، گناه است. مخالفت امر خدا، هر اندازه کوچک باشد، چون در پیشگاه عظمت الهی واقع می شود، بزرگ است و صغیر شمرده شدن آن ها نسبت به گناهان دیگری است که کبیره دانسته شده اند.

در لغت، دیدگاه های مختلفی در مورد کلمه ی «توب» وجود دارد، اکثراً توبه را به معنای رجوع کردن از گناه گرفته اند

خداوند می گوید با توبه بدی های انسان را تبدیل به خوبی ها می کند؛ این یعنی چی آیا خداوند سخن دروغ را به سخن راست یا زنا را تبدیل به ازدواج و مانند آن می کند؟خداوند می فرماید؛ «کسی که توبه کند و ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد ، خداوند گناهان این گروه را تبدیل به حسنات می کند و خداوند آمرزنده و مهربان است

"انابه" از "نوب" مشتق شده و در لغت به معنی بازگشت پی در پی چیزی است و در اصطلاح به معنی رجوع و بازگشت به سوی خدا از طریق توبه کردن است.[1]

استغفار در لغت از ماده غفر[1] مصدر باب استفعال به معنی پوشانیدن و محو آثار خطاء است[2]و در اصطلاح طلب غفران نمودن با زبان و عمل[3]است و طلب مغفرت در صورتی محقّق می شود که ندامت قلبی و پشیمانی از خطایی که واقع شده است حاصل گردد

توبه هرگاه حقیقی و واقعی باشد، و از اعماق جان برخیزد و جامع شرایط باشد، به یقین مقبول درگاه خدا می شود، و آثار و برکاتش نمایان می گردد.