توحید

منظور از توحید در خالقیت که بخشی از توحید افعالی است این است که در عالم هستی تنها یک خالق وجود دارد. همه موجودات امکانی و افعال و آثار آن‌ها، مخلوق خدای یکتا هستند. حتّی افعال و کارهای انسان مثل حرف زدن و راه رفتن آن‌ها نیز به طور غیر مستقیم مخلوق خداوند است.

در آیاتی که گذشت، صفات شفاعت کنندگان ذکر شد؛ آنهایی که به توحید و یگانگی خدا ایمان دارند، کسانی که از خدا عهدنامه توحید و یکتاپرستی دریافت کرده اند، آنانی که سخنشان مورد پسند خدا قرار گرفته است و آنها که مقرّب درگاه الهی هستند، از دیدگاه قرآن شایستگی شفاعت کردن را دارند

 علی بن موسی الرضا علیه السلام، امام هشتم شیعیان روز یازدهم ذیقعده سال 148 ق. در مدینه دیده به جهان گشود و در صفر سال 203 ق

توحید افعالی از منظر قرآن کریم یعنی هیچ مؤثّر بالذّات و سبب مستقلّی در عالم غیر از خدای سبحان نیست و آفرینش هستی، مالکیت، ربوبیت، رازقیت و ولایت که هر یک بر دیگری مترتّب است منحصراً از آنِ خدا است و فاعل دیگری همکار و یاور خداوند در انجام افعال نیست.

وقتی می گوییم «خدا یکی است» چه تصوری داریم؟ما واقعاً موحّدیم؟وقتی می گوییم «خدا یکی است» چگونه تصوری در این موضوع داریم؟! آیا این بدان معناست که خدا یکی است و دو تا نیست؟! و یا امری بسیار دقیق از این توحید عددی مطلوب معارف است؟!

توحید نظری به سه شاخه کلی تقسیم می شود: توحید ذاتی، توحید صفاتی و توحید افعالی. توحید یعنی توحید ذاتی و صفاتی در مقاله مراتب توحید بیان شد در این نوشتار توحید افعالی را بررسی می کنیم

این روزها، به نام اسلام و محبین رسول خدا صلی الله و علیه و آله کارهایی انجام می شود که قسمتی از آن ها جز نشان دادن تاریکی و سیاهی از چهره اسلام و پیامبر اکرم صلی الله و علیه وآله چیزی نیست.... در این مقاله بر آن شده ایم تا بر حسب وظیفه و توان گوشه ای از فضایل رسول مهربانی محمد مصطفی صلی الله و علیه و آله را مروری داشته باشیم ....

«وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا وَ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً وَ کُنْتُمْ عَلی شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْها کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ آیاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ»؛ « و همگ ...

زمان می گذرد؛ روزها از پی روزها و سال ها از پی سال ها اما حادثه کربلا همواره جلوه ای روشن تر و طراوتی روح بخش تر می یابد

واژه ای عربی، از ریشه (و . ح . د) مصدر باب تفعیل است . و در لغت به معنای یکی کردن و هم یکی دانستن (1) آمده است . ولی هر گاه برای خداوند متعال استعمال شود، به معنای یکی دانستن است . (2)