تک-فرزندی

یک مدرس حوزه روانشناسی گفت: با داشتن یک فرزند نه خانواده‌ای شادتر خواهیم داشت و نه فرزندان از امکانات و منابع مادی و معنوی بهتری برخوردار خواهند بود

بر اساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن‌ در سال 1395، از 24میلیون‌و‌129هزارو490 خانواده در سال 1395، 7

محققان کشورمان در پژوهشی جالب، ابعاد مختلف زندگی تک‌فرزندان را مورد بررسی قرار داده و این پدیده را از دید خود این افراد سنجیده‌اند

برای داشتن مهارت های ارتباطی و اجتماعی خوب، حتما لازم نیست که کودکان خواهر و برادر داشته باشند، بلکه کافی است با همسالان خود در ارتباط باشند و زمان کافی برای یادگیری این مهارت ها به آن ها داده شود

پیش از این، خانواده‌ها به طور معمول تعداد زیادی فرزند داشتند. به طوری که هر کس حداقل 3- 4 خواهر و برادر داشت و در مواردی حتی خیلی بیشتر. اما رفته‌رفته، خانواده‌ها ترجیح می‌دهند فرزندان کم‌تری داشته باشند. در واقع به نظر می‌رسد این تغییر اجتناب‌ناپذیر باشد.

اگر پدر و مادر ‌‌مراقبتی افراطی از تک‌فرزند خود به عمل آورند، او را فردی ضعیف و کم‌تحمل بار خواهند آورد و ‌‌فرزندشان از دیگران نیز انتظار خواهد داشت با او چنین رفتاری داشته باشند.

چرا زوجین بچه نمی‌خواهند؟ یا به تک ‌فرزندی روی آورده‌اند؟؛ اینها پرسش‌هایی است که با وقوع ازدواج‌ دهه شصتی‌ها کم‌کم به‌عنوان یکی از چالش‌های اجتماعی مطرح شد.

خانواده‌هایی که دارای یک فرزند هستند هم پدر مادر و هم فرزند احساس می‌کنند نیازهای شدیدی به یکدیگر دارند و والدین همیشه در ترس و اضطراب این هستند که روزی تنها فرزندشان را از دست بدهند.

بزودی با تک فرزندی برخی از واژه های زبان فارسی حذف می‌شوند یا کمتر کسی از آنها استفاده خواهد کرد، این اتفاق در پی شیوع تک فرزندی است که علاوه بر تحدید نسل ایرانی، موجب بسیاری مشکلات فردی و اجتماعی می شود.