در گاه‌شماری اوستایی، اگر نام روز و نام ماه با هم یکی می‌شد (نام برخی از روزها و نام برخی از ماه‌ها مشترک بودند)، ایرانیان آن روز را به عنوان یک مناسبت ویژه، جشن می‌گرفتند. مانند جشن بهمنگان (دومین روز بهمن) و ادریبهشتگان (سومین روز اردیبهشت). در این مناسبت‌های ویژه، ایرانیان به یاد ایزد خرد و اندیشه نیک، مراسمی خاص برگزار می‌کردند.
