دولت-وفاق-ملی

رئیس‌جمهور پزشکیان اگرچه دولتی اصلاح‌طلب دارد اما در ماه‌های اخیر منکشف شد که در میان طیف خود با محافل و افرادی مواجه است که برای تخریب دولت پزشکیان حتی حاضر به قلب واقعیت نیز هستند.

در قحطی حمایت اصولی از دولت آقای پزشکیان و گفتمان آن در اردوگاه اصلاحات؛ بایستی صحبت‌های تا حدی درست را هم مورد حمایت قرار داد تا دولت جدید در مسیر درست حرکت کند.

عبدالواحد موسوی لاری با تصور اینکه "وفاق پزشکیان" صرفا سهم‌بندی برای اعطای پست‌های دولتی است؛ اخیرا ادعا کرد که وفاق تبدیل به پاشنه آشیل دولت پزشکیان شده!

رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس با بیان اینکه طبق اسناد بالادستی کشور، سهم پرداختی مردم در هزینه‌های درمان باید 30 درصد باشد، گفت: به اعتقاد ما این میزان هم‌اکنون 50 درصد است!

تجربه "بنگاه‌داری" در بانک‌ها و یا مؤسساتی مثل شستا هرگز خوشایند نبود. لکن تعجب اینجاست که برخی مدیران اقتصادی کشور تمایل به تکرار این تجربه تلخ دارند.

پزشکیان در دوراهی همکاری با چپ‌های نجیب یا نانجیب؛ کدامیک را برمی‌گزیند؟ این تصمیمی است که البته سرنوشت دولت پزشکیان را نیز تعیین خواهد کرد.

آن فعال سیاسی که نمی‌داند "وفاق ملی" هرگز هدف نیست بلکه مقدمه‌ای است برای کارآمدی و بهبود مشکلات اقتصادی مردم؛ اصولا باید بیشتر مطالعه و دقت کند.

چشم دوختن برخی مدیران رده بالای دولت به اندوخته‌های بینانسلی "صندوق توسعه ملی" در حالی است که برای پیشبرد پروژه‌های دولتی باید تا آنجا که می‌شود به درآمدهای در دسترس و بودجه‌های مقرر اکتفا کرد.

از ماجرای احضار قضایی شهردار زاهدان و عمل قوه قضائیه به وظیفه مدعی‌العمومی؛ می‌توان امید بیشتری داشت که قوه محترم قضائیه برای نجات مردم از جرم "گرانی بیقاعده" نیز وارد صحنه شود.

"وفاق" پیش‌شرط کارآمدی یا رفع حصر؛ کدامیک از این دو ترجمه بیشتر به درد دولت چهاردهم و رئیس جمهور پزشکیان می‌خورد؟!