سیارک

این حرکت کافی است تا Apophis با سرعت 170 متر در سال از مدار خود خارج شود. این بزرگی کافی است تا پیش بینی دقیق مسیر سیارک در سال 2068 غیرممکن شود.

کابوت می‌گوید کره ماه شرایط نگهداری مناسبی را برای حفظ این سنگ‌های باستانی فراهم می‌کند. هر چیزی از سیاره زهره که روی زمین فرود آمده باشد احتمالا با توجه به فعالیت‌های زمین‌شناسی، بسیار عمیق در زمین مدفون شده است.

یک تلسکوپ در ایالت هاوایی آمریکا ماه گذشته این شیء مرموز را که به سوی زمین در حال حرکت است شناسایی کرد. این شیء به سرعت در فهرست سیارک‌ها و شهاب سنگ‌های کشف شده در منظومه شمسی به ثبت رسید.

سیارک‌ها ممکن است در گذشته‌های دور یعنی حداقل 600 هزار سال پیش از جو زمین تغذیه کرده و میکروب‌های موجود در ارتفاع بالا را به سیاره ناهید یا همان زهره منتقل کرده باشند.

این جرم آسمانی را دست‌اندرکاران طرحی در آریزونا با تأمین مالی ناسا در تاریخ 18 سپتامبر کشف کردند و پس از رصد‌های بیشتر و ردگیری مسیر آن هر گونه امکان برخورد آن با زمین را رد کردند.

هیچ کدام از این سیارک‌ها به حدنصاب نزدیک‌ترین گذر سیارکی از کنار زمین نرسیده‌اند که سیارک 2020کیو. جی در ماه اوت بر فراز منطقه جنوب اقیانوس هند به میزان 2945 کیلومتر به ثبت رساند.

داده‌های دریافت شده از دوربین‌های فضاپیما، که در فاصله 565 متری سیارک قرار دارد، نشان می‌دهد این سیارک در ماه ژانویه بار‌ها ذرات ریز به فضا پرتاب کرده است.

این شهاب سنگ در سال 1969 میلادی بر فراز استرالیا منفجر شد و مشخص شد دارای اسید‌های آمینه است. با این حال، محققان امیدوارند که در این شهاب سنگ رنگین کمانی جدید که هنوز در میان جامعه علمی به تایید قطعی نرسیده است، نیز پروتئین پیدا کنند.

سرس با قطری به طول حدود 950 کیلومتر تنها «سیارهٔ کوتوله» کمربند سیارک‌ها به شمار می‌رود و احتمالاً بازماندهٔ سیارات ابتدایی است که در 4.5 میلیارد سال پیش در منظومه شمسی شکل گرفته‌اند.