شاهنامه

میرجلال‌الدین کزازی ضمن بررسی اثرگذاری آثار کهن بر ادب معاصر در دو دسته نهان و آشکار، می‌گوید: من می‌انگارم که بیشترین کارکرد و اثر را در ادبیات معاصر، فردوسی داشته است و «شاهنامه» او.

علی‌اصغر محمدخانی درباره تاثیر شاهنامه بر آثار ادبی و دیگر هنرها، ترجمه شاهنامه به زبان‌های مختلف و کارنامه شاهنامه‌پژوهی گزارشی ارائه کرد.

استاد دانشگاه ایلیای گرجستان گفت: روابط فرهنگی و ادبی ایران و گرجستان سابقه خیلی طولانی‌ای دارد و گرجی‌ها با داستان‌های حماسی ایران باستان از زمان‌های قدیم آشنا هستند.

شهرام ناظری که در کارنامه هنری خود توجه ویژه‌ای به شاهنامه فردوسی داشته است، می‌گوید: از اواسط دوران صفویه لحن‌ها، ریتم‌های متنوع و فرم‌های آوازی از جمله شاهنامه‌خوانی دچار تغییر شدند و در موسیقی سنتی به تدریج رو به فراموشی رفتند.

محمدجعفر یاحقی با اعتقاد به این‌که «شاهنامه» می‌تواند به روزگار ما الهام دهد می‌گوید: باید بر اساس اندیشه‌های فردوسی حماسه روزگار خود را خلق کنیم.

یک استاد دانشگاه گفت: شاهنامه فردوسی را می‌توان با نیت قربة الی الله خواند؛ فردوسی برکتی بود که خداوند به ما هدیه داد تا بدانیم چگونه سخن بگوییم.

محمدجعفر یاحقی بر گرامی‌داشت 25 اسفند، روز پایان سرایش شاهنامه تاکید کرد.

یک پژوهشگر زبان‌های تصویری و شاهنامه‌نگاری گفت: به یک معنا سرایش«شاهنامه» نزد مردم ایران پایان نپذیرفته و همواره به آن توجه می‌کنند و با این پرسش وارد میدان می‌شوند که چگونه می‌توان معاصر «شاهنامه» بود؟

ارنواز و شهر نواز که از نزدیکان جمشید پادشاه اسطوره ای ایران زمین هستند، به همسری ضحاک درآمده بودند. پس از قیام کاوه آهنگر و پیروزی فریدون بر ضحاک، او این دو را به ازدواج خود درمی آورد.

یک عضو هیئت‌علمی فرهنگستان زبان و ادب فارسی عنوان کرد: آن چیزی که باعث ماندگاری همه شاهکارهای بزرگ ادبی جهان شده فرم و زبان آن‌هاست نه محتوا.