فیلیمو

مجموعه ای که تمامی موقعیت و موفقیت امروز خود را مدیون حاکمیت هستند آیا در چنین آزمون حساسی ذره‌ای تشکیلات رسانه‌ای خود را در مسیر انتشار آگاهی صحیح در جامعه مقید می‌دانند؟

از سال های بسیار دور، کودکان، نوجوانان و حتی بزرگسالان برای تماشای فیلم ها و سریال های خانگی باید CD و یا  DVD ای را از فروشگاه ها تهیه می کردند و با گذاشتن در کامپیوتر یا دستگاه های CD و DVD تماشا می کردند؛ اما امروزه با وجود شبکه نمایش خانگی، اکثر افراد به صورت آنلاین تمامی فیلم ها و سریال های ایرانی و خارجی را می توانند تماشا کنند

در پی انتشار بدون مجوز بعضی سریال‌های فیلیمو و نماوا در این دو پلتفرم که بعضی بدون بازبینی به انتشار رسیدند، ، ساترا در فضای مجازی با این دو پلتفرم برخورد می‌کند.

چه شد که پلتفرم‌هایی که با ایده شکستن انحصارگرایی مجوز گرفتند و گسترش پیدا کردند، خود به انحصارگرانی تمام‌عیار تبدیل شده‌اند؟! چه قانونمندی و برنامه‌ریزی‌هایی در این موضوع تحقق یافته است؟

و چون خیال والدین راحت است که این درگاه‌ها، درگاه‌های مجوزدار و تحت نظارت هستند، کودک را با این محتوا تنها می گذارند و ذهن معصوم و بی‌آلایش او نسبت به مفاهیم شوم و شیطانی، شکل مثبت و پذیرا می گیرد.

ظاهرا سینماگران ایرانی قصد ندارند مرغ خیال و خلاقیت خود را در به تصویر کشیدن «عشق» به فراتر از «شیفتگی در یک نگاه» پرواز دهند و خب علیرضا قربانی لاجرم باید بخواند تا جور ضعف عشقی سریال را بکشد!

ظاهرا بعد از بازسازی مناسبات اقتصادی بیمارگون در جامعه‌ی ایران و شکل‌گیری یک طبقه‌ی نوکیسه‌ی اشرافی، حال سینما و نمایش خانگی وطنی به دنبال تبلیغ تصویر جعلی «آشتی طبقاتی» به سبک سینمای هند است.

فیلم‌ها و سریال‌هایی که در تلوبیون پلاس وجود دارند این نوید را به مخاطبان می‌دهند که قرار است شاهد تغییراتی در نگاه و روند سازمان صداوسیما و مشخصا در این پلتفرم باشیم.

سریال زخم‌کاری فاقد ویژگی‌های مولف است و ماحصل دسترنج کارگردانش نیست بلکه حاصل سفارش است و مثل درخت گردو، شیشلیک و درخت گردو به سفارش پسرعموهای جدید محمد حسین مهدویان ساخته شده است.

سریال زخم‌کاری فاقد ویژگی‌های مولف است و ماحصل دسترنج کارگردانش نیست بلکه حاصل سفارش است و مثل درخت گردو، شیشلیک و درخت گردو به سفارش پسرعموهای جدید محمد حسین مهدویان ساخته شده است.