قرآن-کریم

در آیات متعددی از قرآن مجید و روایات بسیاری از پیامبراکرم(ص) و ائمه اطهار:، به جایگاه ارزشمند و ممتاز انسان در نظام آفرینش و برتری او بر سایر مخلوقات الهی اشاره شده است.([1]) اهل حکمت و عرفان نیز پیرامون حقیقتِ وجودی انسان و جایگاه او در نظام آفرینش سخنان مهمی به زبان و قلم آورده‌اند.

بکار بردن کلمات قرآن وحتی جمله ای شبیه آن ،معنایش نقض تحدی قرآن نیست.

در زندگی خود؛ برای موفقیت ورسیدن به اهدافمان، نیازمند به یک مدیریت قوی هستیم، که قرآن کریم برای یک مدیریت خوب، چند ویژگی را بیان فرموده است.

...قضاوت قرآن در مورد متن و مفهوم روایات مورد بحث، قاطعیت تمام دارد، چنان که ما با صرفنظر ار بیارزشى سند این روایات، کاملا میتوانیم با تکیه بر قرآن آنها را نقد کنیم.

اولا گوش به فرمان رهبر عزیز باشید؛ دوم اینکه در نمازهای جماعت و جمعه شرکت نمایید؛ سوم اینکه در دعاهای کمیل و توسل و ندبه حتی المقدور شرکت فرمایید.

در مورد مطلب اول یعنی اعتقاد به این که جهان سازنده و آفریدگار دارد، انسان نباید بی تفاوت باشد، فطرت و نهاد انسان و قانون علیت و براهین دیگر بیانگر آن است که جهان را ذات پاک خدا آفریده چرا که ممکن نیست با دیدن آن همه نقش عجب بر در و دیوار وجود، فکر او را نکرد و به او اعتقاد نیافت .

من الله هستم، معبودی جز من نیست مرا پرستش کن و نماز را برای یاد من برپا دار» .

رقیب همان حافظ است، کسی که مراقب چیزی است و با مراقبت و رعایت همیشگی به محافظت آن می‌پردازد. بعید نیست که در اصلش بین آن و رقبه (گردن) رابطه‌ای باشد؛ گویی به کشیده شدن گردن در اثنای توجه و مراقبت اشاره دارد

اگر در احادیث بسیاری به مسلمانان برای درس گرفتن از خصلت های برگزیده حیوانات و پرندگان که همه غریزی هستند و به الگو گرفتن از آن ها توصیه فرموده اند، آیا معصومان ما قصد سرزنش و توهین به مسلمانان را داشته اند؟ آیا وقتی پیامبر در حدیث «کُلکُم راع» مسلمانان و یا نوع انسان را مانند گله ای از گوسفند، گاو یا بز تشبیه می کند، قصد توهین به پیروا ...