مشروطیت

در این مقاله، رویکرد امام خمینی «رض » به تاریخ و عنصر عبرت تاریخی، بررسی شده که چگونه ایشان همواره چشمی به تاریخ اسلام، تاریخ ایران قبل و پس از اسلام و نیز تاریخ مبارزات معاصر ایران از جنبش تنباکو، مشروطیت، کودتای رضاخان و نهضت نفت داشته اند.

پی نوشت ها:1. مهدی قلی خان هدایت, طلوع مشروطیت (تهران, انتشارات پیام, 1363) ص15

اتفاقات خجسته در یکصده اخیر ایران به مقدار زیادی، نتیجه مجاهدات ومواضع فقهی و سیاسی علماء و فقهاء شیعه بوده است و این مواضع، درقلمروی نظام سازی سیاسی از جهات متعدد تاریخی و اجتماعی، منشا آثاری بسیار سرنوشت ساز گشته است

چکیده: دورة انقلاب مشروطیت ایران، نقطه عطف و عصر نوینی در فرآیند کلی اندیشه سیاسی شیعه به شمار می آید؛ زیرا با طرح مفاهیم و پرسشهای تازه در پهنة پذیره های پیشین و سنتی علمای شیعه، اندیشه و ادبیات سیاسی شیعه مرحله ای از بازشناسی، بازپروری و پاسخگویی به شرایط و دگرگونیهای نو را تجربه کرد

چکیده: براساس مفهوم «پارادایم » کوهن که عبارت است از اصول قابل قبول علمای یک حوزه از دانش، می توان «پارادایم امامت » را با اصول نصب، نص، عصمت که قابل قبول علمای شیعی می باشد و در قالبی نخبه گرایانه قرار دارد، ترسیم کرد

همایش دو روزه یکصدمین سالگرد نهضت مشروطیت ایران و نقش اجتهاد در آن، طی روزهای 23 و 24 مهرماه با حضور دانشمندان و استادان حوزه و دانشگاه در موسسه آموزشی، پژوهشی امام خمینی(ره) و مدرسه عالی دار الشفاء قم برگزار گردید.

فقه سیاسی شیعه تا پیش از مشروطیت، بنابه دلایلی از جمله مسائل سیاسی، مانند فقه سیاسی اهل سنت مبسوط و گسترده نشده بود; اما پس از مشروطیت شاهد توسعه یافتگی هایی در فقه سیاسی شیعه هستیم; به این معنا که فقه سیاسی شیعه در این دوره نسبت به بسیاری از مقولات سیاسی واکنش نشان داده و به تعریف، تقیید، هضم یا دفع آنها پرداخته است