ابراهیم-حاتمی‌کیا

به هزار و یک دلیل می‌شود از تصمیم سازمان «اوج» و ابراهیم حاتمی کیا برای نمایش آنلاین فیلم خروج که تصمیمی شجاعانه و پیشرو است، دفاع کرد.

تهیه ‌کننده‌ای که با فروشگاه مجازی وارد این جشنواره شده، با هزینه کلان توانسته بخشی از بازی سیمرغ‌ها را به نفع خود تغییر دهد و احتمال دارد که حتی سیمرغ مردمی را به صورت مشترک دریافت کند.

برای هنرمندی که عنوان «مولف» را یدک می‌کشد، «به‌روزرسانی» ذهن یک امر واجب است، وگرنه کار به درجا زدن و رخوت و هبوط فکری می‌کشد و در بهترین حالت کار هنرمند به «ادای دین به خود» می‌رسد.

دوگانگی در آثار حاتمی‌کیا تبدیل به یک بحران تماتیک شده است. فیلم خروج وسترن است یا فیلم جاده‌ای؟! فیلم گفتمانی است یا فیلم تقابلی؟! حکومتی است یا حاکمیتی؟! طرفدار رئیس جمهور است یا طرفدار کشاورز؟

این کاستی ها را نمی شود به طور کامل به آقا ابراهیم نسبت داد. چه بسا هرکسی اگر دسترسی به پول هنگفتی داشته باشد و نسبت به نحوه هزینه آن، مجبور به ارائه پاسخ نباشد، دچار چنین عارضه ای شود.

گفتم:حاج آقا، من تقریبا 25 ساله که در ایران و لبنان پی گیر قضیه حاج احمد متوسلیان هستم ... نگاهش به روبه رو بود. همان طور حرف می زد. جرات نکردم به چشمانش نگاه کنم. با همان لبخند روی لبش، گفت...

مهدی جعفری: دوران هشت‌ساله دفاع‌مقدس یکی از پرافتخارترین مقاطع تاریخ ملت ایران بوده و خواهد بود. گنجی ماندگار که سرمایه بی‌بدیلی برای همه نسل‌هاست و نه فقط ما.

فعالیت مرتضی اصفهانی در سینما از سال 95 به این سو بسیار پررنگ‌تر شد. شاید این پرکاری از طرفی به فرارسیدن دوران بازنشستگی او برگردد و شاید هم به بیشتر شدن روابطش با اهالی سینما مربوط باشد.

رئیس بیمارستان گفت من در دفترم نشسته بودم که رابط سفارت ایران از فرودگاه بن یا کلن به من زنگ زد که من 54 جانباز شیمیایی آوردم.

رئیس بیمارستان گفت من در دفترم نشسته بودم که رابط سفارت ایران از فرودگاه بن یا کلن به من زنگ زد که من 54 جانباز شیمیایی آوردم.