امام-حسین-(-ع)

احمد بن حنبل از شخصی که با امیرالمؤمنین علیه السلام در صفّین بوده است، چنین روایت می کند که وی می گوید: در راه بازگشت به کوفه، آن گاه که امیر مؤمنان علی علیه السلام به کربلا رسید فرمود:

احمد بن حنبل از شخصی که با امیرالمؤمنین علیه السلام در صفّین بوده است، چنین روایت می کند که وی می گوید: در راه بازگشت به کوفه، آن گاه که امیر مؤمنان علی علیه السلام به کربلا رسید فرمود:

احمد بن حنبل از شخصی که با امیرالمؤمنین علیه السلام در صفّین بوده است، چنین روایت می کند که وی می گوید: در راه بازگشت به کوفه، آن گاه که امیر مؤمنان علی علیه السلام به کربلا رسید فرمود:

احمد بن حنبل از شخصی که با امیرالمؤمنین علیه السلام در صفّین بوده است، چنین روایت می کند که وی می گوید: در راه بازگشت به کوفه، آن گاه که امیر مؤمنان علی علیه السلام به کربلا رسید فرمود:

چنانچه می دانیم و تاریخ زندگانی پیغمبر اعظم و ائمه طاهرین بر آن دلالت دارد علم و دانش این بزرگواران موهبت الهی بوده است. پیغمبر رنج دبستان ندید و تعلیم از معلم و استادی نگرفت؛ و به واسطه علم الهی مصدر این همه علوم عالیه و معارف حقیقیه و شرایع محکمه گردید.

احمد بن حنبل از شخصی که با امیرالمؤمنین علیه السلام در صفّین بوده است، چنین روایت می کند که وی می گوید: در راه بازگشت به کوفه، آن گاه که امیر مؤمنان علی علیه السلام به کربلا رسید فرمود:

امام حسین علیه السلام به عنوان پاسدار ارزش های الهی و حافظ سنت های پیامبر صلی الله علیه و آله، برای پیشبرد اهداف والای اسلام از هیچ کوششی فروگذار نمی کرد و از مهم ترین اقدامات آن حضرت در مدت عمر با برکت خویش، تجدید حیات اسلام و احیای ارزش های فراموش شده آن می باشد. به همین جهت این جمله در میان اندیشمندان اسلامی به زبان ها افتاده است که: