ایالت کرمان از شرق به سیستان و مکران، و از شمال به خراسان، و از غرب به فارس، و از جنوب به دریای فارس محدود بوده است. کرمان در روزگار سلجوقیان از بهترین و آبادترین بلاد به شمار می آمد، اما بنا به نقل یاقوت حموی، در قرن هفتم هجری، بیشترِ شهرهای کرمان ویران شده بود.(1)