شریح-قاضی

با صدا و بلند، جوان می گریست و ناله داشت و جملگی در مسجد به صدای او جمع شدند. همهمه ای در جمع پیدا شد: «چه شده؟ ! » چرا می گرید؟ !

می گویند: «همه را دندان به ترشی کند شود، مگر قاضی را که به شیرینی»!

می گویند: «همه را دندان به ترشی کند شود، مگر قاضی را که به شیرینی»!