شمشیر

از دیگر اخبار آن حضرت در مدینه آن است که چون پیامبر در روز احد مجروح شد،علی (ع) با سپر خویش از چاه آب می کشید و زخم آن حضرت را می شست اما خون بند نمی آمد.ناگاه فاطمه از راه رسید و پیامبر را در آغوش کشید و بنای گریه نهاد.او حصیری سوزاند و خاکستر آن را بر زخم نهاد و بدین ترتیب خونریزی قطع شد.

پدران ما جنگ را به ما آموختند، ما نیز آنرا به فرزندان خود خواهیم آموخت (1).

لافتی الا علی گویند اهل روزگار ساکنان آسمان لاسیف الا ذوالفقار

شب بود، ستاره ها، وصله های هزارسالة آسمان، سر بیرون آورده بودند و صحرای کربلا را زیر نظر داشتند. همه جا آرام بود. زینب از خیمه اش بیرون آمد. باد گرم کربلا به صورتش خورد. اطرافش را نگاه کرد. خیمه ها زنده بودند و می تپیدند. از داخل هر خیمه صدایی می آمد؛ صدای حرف زدن، صدای نماز و دعا، صدای گریه، صدای بگو بخند...

داعش، مسئول ساخت شمشیر خود را به اتهام خیانت با شمشیری که خود او ساخته بود گردن زد.