شهاب-سنگ

علاوه بر این، حرارت ناشی از اضمحلال رادیواکتیو یخ‌هایی را که به سنگ شهابی شکل داده بود، در داخل خود شهاب‌سنگ تبدیل به مولکول‌های آب می‌کرد.

محقق ایرانی دانشگاه بروکسل علاوه بر آنکه توانست در قالب تز دکتری شهابسنگ‌های ایران را جمع آوری کند و به ثبت برساند، بیابان‌های ایران را به عنوان مناطقی با پتانسیل بالای کشف شهاب‌سنگ معرفی کرد و به گفته وی مطالعه بر روی این سنگ‌های آسمانی راهکاری برای شناسایی نحوه تشکیل سیارات و منظومه شمسی است.

این شهاب سنگ در سال 1969 میلادی بر فراز استرالیا منفجر شد و مشخص شد دارای اسید‌های آمینه است. با این حال، محققان امیدوارند که در این شهاب سنگ رنگین کمانی جدید که هنوز در میان جامعه علمی به تایید قطعی نرسیده است، نیز پروتئین پیدا کنند.

آن‌ها گفتند که اگر سیارک وارد مدار زمین شود، متلاشی خواهد شد و شهابی درخشان به وجود خواهد آورد. این شهاب‌سنگ به دلیل ابعاد کوچکش، از سوی ناسا به عنوان «شیئی بالقوه خطرناک» شناخته نشده‌است.

برخورد 800 میلیون سال پیش شهاب سنگ‌ها با کره زمین پیش از آغاز دوره زمین شناسی کریوژنین (Cryogenien) بر روی کره زمین روی داد. در این دوره بیابان‌هایی یخ زده در سطح کره زمین شکل گرفته بود.

وزن این سنگ آسمانی (30 کیلو و 26گرم) نسبت به اندازه آن (28 در 25 در 20 سانتیمتر) تعجب بایر را برمی‌انگیزد، اما او اهمیتی نمی‌دهد و سنگ را جابجا نمی‌کند.

این روش دفاعی منجر به تکه تکه شدن شهاب‌سنگ‌ها (که خطری بالقوه در روش‌های دیگر، مانند انفجار یک ابزار در سطح شهاب‌سنگ است که به آسیب‌های گسترده می‌انجامد) نمی‌شود.

محققان می‌گویند این اتفاق ممکن است باعث انتقال مولکول‌هایی که امکان تشکیل زندگی روی زمین و حتی احتمالاً روی مریخ، را دارند به اینجا شده باشند.

این جرم آسمانی در سال 2002 کشف شد. گمان می‌شود که 6 ژوئن در ساعت 6.20 به وقت مسکو در حداقل فاصله با زمین قرار گیرد.

. یکی از شاهدان گفت: یک شهاب سنگ بسیار پایین از بالای سر من در حیاط پرواز کرد، به حدی نورش تمام حیاط را روشن کرد. یک دقیقه بعد با یک موج صوتی انفجار شدیدی رخ داد.