عبد-الله-بن-حسن

در شماره ی قبل، متن وصیتنامه ی مجعول عباسیان را که در خانه محمد بن علی در سرزمین شراة، تنظیم شده از منابع مختلف تاریخی، کلامی آوردیم و آن را مورد مناقشه و نقد قرار دادیم و در پایان به سند رسوا و بر باد رفته ی آن، اشاره کردیم و اینک ادامه ی مطالب را پی می گیریم: حکومت رعب و وحشت عباسیان بر اساس آن وصیتنامه و بر پایه ی سلسله جعلیاتی، مردمان ساده لو ...

در این درس درباره دو مطلب بحث خواهیم کرد: یکی گزارشی کوتاه از رهبران قیام و شهادت، که همگی در قرن دوم هجری رخ داده است، و چنانکه گذشت، این رهبران، پیشوایان فکری و عقیدتی زیدیه نیستند، و دیگری حکومتهای زیدیه در طول تاریخ.

نقش آمار در ارائه سیمای روشن تر از هر موضوع و حادثه،غیر قابل انکار است.لیکن در حادثه کربلا و مسائل قبل و بعد از آن،با توجه به اختلاف نقلها و منابع،نمی توان در بسیاری از جهات،آمار دقیق و مورد اتفاق ذکر کرد و آنچه نقل شده،گاهی تفاوتهای بسیاری با هم دارد.در عین حال بعضی از مطالب آماری،حادثه کربلا را گویاتر می سازد.

در عمدة الطالب آمده است: چون ابو العباس سفاح و خانواده اش، پنهانی بر ابو سلمه خلاد کوفی وارد شدند، تصمیم ایشان را مخفی داشت و خواست آن را در بین فرزندان علی و فرزندان عباس به شور گذارد تا آنان هر کسی را که خود مایل هستند اختیار کنند

دیگر از کسانی که در دوران زندگانی امام صادق (ع) خود را مهدی خوانده است، محمد پسر عبد الله نواده امام حسن مجتبی (ع) است. در جمله روایتهایی که در باره ظهور مهدی موعود (عج) در کتابها می بینیم، روایتی است بدین عبارت: «المهدی من ولدی اسمه اسمی و اسم ابیه اسم ابی. » (مهدی از فرزندان من است نام او چون نام من و نام پدر او چون نام پدر من است.)