فرمان-عجیب

وی برای کمونیسمی که در چین ترویج می‌شد، یک محور اصلی قائل بود؛ محوری که از سه کلمه تشکیل می‌شد: مائو تسه تونگ! او به عنوان رهبر حزب کمونیست، در واقع دیکتاتوری شبیه استالین بود؛ مردی عاری از عواطف انسانی که آدم‌ها را به شکل ابزار می‌دید و برایش فرقی نمی‌کرد که فرجام آن‌ها چه می‌شود.