در نیمۀ اول قرن سیزدهم هجری یکی از علمای مسلمان هند به نام مولوی شاه عبد العزیز دهلوی(م 1239 ق) کتابی نوشت در دوازده باب به نام تحفۀ اثنا عشریه[1] و در آن تا جایی که در توانش بود از تهمت و افترا نسبت به تشیع دریغ نورزید، و در باب هفتم این کتاب اادیث متواتری را که دربارۀ امامت و خلافت حضرت امیر المؤمنین علی(ع) وارد شده است، انکار و با این عمل انحرا ...
