متوکل

«بیشتر مورخان عقیده دارند که امام هادی(ع) در سال 212 هـ .ق به دنیا آمد و برخی دیگر سال تولد او را 214 می دانند

امام هادی(ع) نمونه ای از انسان کامل و مجموعه سترگی از اخلاق اسلامی بود. «ابن شهر آشوب» در این باره می نویسد:

متوکل،خلیفه سفاک و جبار عباسی،از توجه معنوی مردم به امام هادی علیه السلام بیمناک بود و از اینکه مردم به طیب خاطر حاضر بودند فرمان او را اطاعت کنند رنج می برد

امام هادی علیه السلام در نیمه ذیحجه سال 212 هجری در اطراف مدینه در محلی به نام «صریا» (1) به دنیا آمد

یکی از شگفتی های عصر امامت شیعه، امامت امام جواد(ع) است. امام جواد(ع) هنگام شهادت پدر بزرگوارش امام رضا(ع) حدود هشت سال سن داشت (سیره پیشوایان ص528)

اسم آن بزرگوار علی و کنیه مشهور ایشان ابوالحسن الثالث [1] و ابن الرضا است و لقب مشهور آن بزرگوار نقی و هادی است

معنای توکل مسلماً این نیست که انسان در مسجد معتکف شود و مشغول به عبادت و راز و نیاز با خدا گردد و اوقات شبانه روز را بدین گونه سپری کند و دست از کسب و کار بردارد، به آن امید که خدا خود رزق و روزی او را تأمین کند؛ بی تردید این گونه اشخاص، بیراهه رفته‌اند و به معنا و مفهوم حقیقی توکل دست نیافته اند. چنانکه در روایتی آمده است:

بدان که امام پس از حضرت جواد علیه السلام پسرش حضرت ابا الحسن علی بن محمد علیهماالسلام می باشد امامت در او یک جا فراهم شده و در فضیلت به سر حد کمال رسیده بود و وارثی برای جانشینی پدر جز او نبود و نیز نصوص صریحه و اشاراتی که از پدر بزرگوارش درباره امامت او به خلافت و امامت رسید [اینها همه دلیل بر امامت آن جناب بود].

 گروهی از مردم اصفهان از جمله ابوالعباس احمدبن نصر و ابوجعفر احمدبن علویه نقل کردند که در اصفهان ، مردی بود شیعه به نام عبدالرحمن. از او پرسیدند : «چه شد که از میان همه مردم ، فقط به امامت علی النقی(ع) معتقد شدی و نه جز او؟» .

آفرین زارع - ورودی 74 زبان و ادبیات عرب