نیابت

چکیده   مرحوم آخوند؛ ملا محمد کاظم خراسانی، معتقد بود که در عصر غیبت، مشروعیت تصرف در حوزه ی عمومی ــ که از آن تعبیر به ولایت فقیهان (جامع الشرائط) می شود ــ منحصر به فقیه است و تا زمانی که فقیه موجود است، دیگران به هیچ عنوان به صورت مستقل، اجازه ی تصرف ندارند

ح ) تفسیر آخوند از اصل دوم متمم قانون اساسی   برخی نویسندگان با استناد به نامه ی آخوند خراسانی و شیخ عبدالله مازندرانی به مجلس شورای ملی (در تاریخ سوم جمادی الاول 1328) درباره ی معرفی 20 نفر از فقها به مجلس، جهت اجرای اصل دوم متمم قانون اساسی (حائری، 1374، ج 1: 13 ــ 16)، عقیده دارند که در این نامه، سه حوزه ی «سیاسی»، « ...

جریان سوء استفاده از مهدویت گرایی پس از آغاز غیبت آخرین امام شیعیان وارد فاز جدید شد و ادعاهای جدید با عناوینی چون، نیابت و بابیتِ امام زمان (عج) طرح گردید که در دو گزینه ذیل به عنوان شاهد اشاره می شود: الف) ادعای نیابت در تبیین این مسئله پیش از همه، توجه به این نکته اهمیت دارد که در منظومه اعتقادی تشیع اثنی عشری، جریان غیبت دوازدهمین ا ...

2. جهل مردم و عوام فریبی مدعیان 1-2

پس از مرگ چهارمین نایب خاص امام در سال 329 قمری، غیبت کبرا آغاز شد. شیعیان که تا کنون درباره مسائل خود به امامان مراجعه می کردند، حالا با غیبت امام و دسترسی نداشتن به ایشان، باید درباره مسائل خود به کسی مراجعه می کردند

گروه مدعی سفارت امام در بحرین   اخیراً در بحرین گروهی پا به عرصه وجود نهاده که به گروه «سفارت یا باب المولی» معروف شده است

در شهر بصرة عراق نیز گروهی با نام «انصار الامام المهدی» اعلام وجود نمودند. رهبر آنان فردی به نام احمد الحسن بود که ادعای ارتباط با امام مهدی(ع) را داشت و می گفت امام(ع) را ملاقات کرده و مستقیماً اوامر و دستوراتی از جانب ایشان دریافت می کند. وی مدعی بود که امام(ع) به او دستور تبلیغ برای ایشان داده است.

در قسمت اول مقاله حاضر مفاهیم «غیبت صغری » و «غیبت کبری » و تفاوتهای این دو بیان گردید. همچنین در مورد مفاهیم «نیابت عام » و «نیابت خاصه » مطالبی بیان شد

ابوجعفر احمد بن هلال، معروف به «عبرتایی»، گاه به «عبرتایی کرخی» نیز نامیده می شود. او از اصحاب امام هادی و عسکری علیهماالسلام بود که از دوران امام رضا علیه السلام تا سال هفتم غیبت صغرا را درک کرد

ابوشعیب، از مدعیان نیابت در عصر امام دهم و یازدهم شیعیان، در اوایل سده سوم در بصره چشم به جهان گشود و تا عصر غیبت صغرا حیات داشت و اندکی پس از روی کار آمدن نایب دوم، ابوجعفر محمّد بن عثمان عمری (شروع نیابت: 267 ق) در حدود 270 ه و احتمالاً در بغداد زندگی را به انجام رساند