4. ذکر الهی
هرکه به یاد خداست، نه به ذکر زبان تنها، بلکه به دل و زبان و به ظاهر و باطن متوجه جناب اوست، پس او مطیع الهی است و از او عصیان صادر نمی شود، چرا که منشأ صدور عصیان، غفلت است و غفلت از او منتفی است و هر که از او غافل است، عصیان کرده به آنچه مأمور است
