پر واضح است انسان هایی که به مقامات عالی مذهبی از جمله رهبری و مرجعیت جهان تشیع رسیدند، علاوه بر امتیازات علمی و ظاهری، قبل از آن در طول زندگی شخصی با خودسازی، مبارزه با نفس و جهاد اکبر، نخست فضائل اخلاقی را در وجود خویش عینیت بخشیدند، آنگاه مصداق بارز (لاینال عهدی الظالمین)(1) و (الله اعلم حیث یجعل رسالته)(2) گشتند؛ بعد شایسته ی رهبری و تصدی هدای ...