ابا-عبد

برای بحث راجع به نقش اهل بیت مکرم سید الشهداء در تبلیغ نهضت حسینی و اسلام،ابتدا باید دو مقدمه را به عرض شما برسانم

کسانی که حسین علیه السلام خود را به بالین آنها رساند مختلف بودند،هر کس در یک وضعی قرار داشت.وقتی امام وارد می شد یکی هنوز زنده بود و با آقا صحبت می کرد، دیگری در حال جان دادن بود

امام حسین علیه السلام در هشتم ذی الحجه،در همان جوش و خروشی که حجاج وارد مکه می شدند و در همان روزی که باید به جانب منی و عرفات حرکت کنند،پشت به مکه کرد و حرکت نمود و آن سخنان غرای معروف را-که نقل از سید بن طاووس است-انشاء کرد

نوشته اند تا اصحاب زنده بودند،تا یک نفرشان هم زنده بود،خود آنها اجازه ندادند یک نفر از اهل بیت پیغمبر،از خاندان امام حسین،از فرزندان،برادر زادگان، برادران،عموزادگان به میدان برود

در آن شب،بعد از آن اتمام حجت ها وقتی که همه یکجا و صریحا اعلام وفاداری کردند و گفتند:ما هرگز از تو جدا نخواهیم شد،یکدفعه صحنه عوض شد

نوشته اند ابا عبد الله در حملات خودش نقطه ای را در میدان مرکز قرار داده بود. مرکز حملاتش آنجا بود

شجاعت و قوت قلبی که ابا عبد الله در روز عاشورا از خود نشان داد،همه[شجاعان] را فراموشاند.این،سخن راویان دشمن است

نوشته اند حسن بن علی علیه السلام چند پسر داشت که اینها همراه ابا عبد الله آمده بودند.یکی از آنها جناب قاسم بود