نوشته اند حسن بن علی علیه السلام چند پسر داشت که اینها همراه ابا عبد الله آمده بودند.یکی از آنها جناب قاسم بود.امام حسن علیه السلام پسر ده ساله ای دارد که آخرین پسر ایشان است،و این بچه شاید از پدرش یادش نمی آمد چون وقتی که پدرش از دنیا رفت گویا چند ماهه بوده است،در خانه حسین بزرگ شد.ابا عبد الله به فرزندان امام حسن خیلی مهربانی می کرد،شاید بیش از آن اندازه که به پسران خودش مهربانی می کرد چون آنها یتیم بودند و پدر نداشتند.این پسر اسمش عبد الله و خیلی به آقا علاقه مند است،و آقا به زینب سپرده است که تو مواظب بچه ها باش،و زینب دائما مراقب آنهاست.یکدفعه زینب متوجه شد که عبد الله از خیمه بیرون آمده است و می خواهد برود پیش عمویش حسین بن علی علیه السلام.زینب دوید او را بگیرد،او فریاد کرد:«و الله لا افارق عمی »به خدا قسم که من هرگز از عمویم جدا نمی شوم.آن طفل می دود،زینب می دود( السلام علیک یا ابا عبد الله!اشهد انک قد امرت بالمعروف و نهیت عن المنکر و جاهدت فی الله حق جهاده).آنقدر زینب دوید که به ابا عبد الله نزدیک شد.آقا فرمود:نه،تو برگرد،بگذار این بچه پیش خودم باشد.خودش را نداخت به دامان حسین علیه السلام(حسین است،او خودش عالمی دارد).در همین حال، یکی از دشمنان آمد برای اینکه ضربتی به ابا عبد الله بزند.تا شمشیرش را بالا برد، این طفل فریاد کرد:«یابن الزانیة!اترید ان تقتل عمی »؟زنازاده!تو می خواهی عموی مرا بکشی؟تا او شمشیرش را حواله کرد،این طفل دست خود را جلو آورد و دستش بریده شد. فریاد کرد:یا عماه!عموجان ببین با من چه کردند!
«اشهد انک قد امرت بالمعروف و نهیت عن المنکر و جاهدت فی الله حق جهاده حتی اتیک الیقین.»
و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم،و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین. باسمک العظیم الاعظم الاعز الاجل الاکرم یا الله...
خدایا!عاقبت امر همه ما را ختم به خیر بفرما،ما را قرآن شناس قرار بده،ما را اسلام شناس قرار بده.
خدایا!این رخوت،سستی،تنبلی و کسالتی را که در روح ما مسلمین حکمفرماست،از روح ما بزدای.
خدایا!به ما غیرت بده،به ما وحدت و اتفاق ارزانی بدار،به ما روح همدردی و همبستگی کرامت کن.
خدایا!شر کفار،شر اسرائیل،شر صهیونیزم را از سر مسلمین کوتاه فرما،به ما توفیق مبارزه با این دشمن که کیان اسلام و قرآن را تهدید می کند،عنایت کن.
خدایا!در این روز عزیز،گذشتگان ما را ببخش و بیامرز.
