ابدان

دغدغه جاودانگی در انسان پیشینه ای همپای وجود او دارد. انسان از اعماق فطرت خود ندای جاودانگی و بقا را می شنیده و همیشه از مرگ و نیستی بیزار بوده است

بودا که در پی اصلاح آیین هندوییسم بود، روح را انکار میکرد، ولی در پاسخ به این سؤال که سرانجام انسان چه خواهد شد، به ناچار مانند هندوها تناسخ را به عنوان اصل مسلم دینی پذیرفت