اصلاح-طلبان

اخباری شبیه به "افزایش پرداخت زکات" را باید بعنوان یک عصای موسوی در نظر گرفت که ریسمان ساحرانی که دائما پیرامون دین‌زدگی جامعه و جوانان القاگری می‌کنند را می‌بلعد.

تأکیدات معاون اول رئیس‌جمهور بر اینکه دولت هم اختیار دارد و هم اقتدار؛ نشان می‌دهد که دولت پزشکیان اقبالی به چپ‌های تندرو ندارد و "سخنگویان منفصل" نمی‌خواهد.

امثال آخوندی نمی‌گویند اکنون که نظام سلطه در کالاهای استراتژیک ایران را با تحریم مواجه کرده؛ چه راهکاری برای رفع این مشکل به جز اقتصاد مقاومتی و"خودکفا شدن" وجود دارد؟

عملیات گام سوم در تلاش است تا کشور را به سمت بن‌بست‌های غیرقابل‌بازگشت کشانده و درنهایت ایران را از لحاظ سیاسی به مرحله خلع سلاح بکشاند؛ این توطئه بزرگ در داخل و خارج کارپردازانی دارد!

اصلاح‌طلبان به بهانه بررسی کابینه پیشنهادی در مجلس می‌کوشند تا ذات و ماهیت خود مبنی بر تولید تنش سیاسی را دوباره به نمایش بگذارند.

تفاوت جریان اصلاحات با اصول‌گرایان در این است که آن‌ها به دولت به‌عنوان یک امر مقدس نگاه نمی‌کنند و معتقد نیستند که رئیس‌جمهور مقدس است یا نماینده خدا بر روی زمین.

پشت پا زدن به رئیس‌جمهور و افزایش فشارها چندوجهی به دولت آن‌هم در آستانه راه افتادنش باهدف به بن‌بست کشیدن مسیر آن در خود حکایت‌هایی دارد که در چند فاز برنامه‌ریزی‌شده است.

اسامی وزرا یا عملکرد کابینه؛ برای مردم کدامیک اهمیت دارد!؟ این سؤالی است که برخی اصلاح‌طلبان مدعی حمایت از پزشکیان حاضر نیستند پاسخ معقولی به آن بدهند!

اصلاح‌طلبان در شرایط کنونی چاره‌ای جز حمایت از پزشیکان ندارند اما در عین حال می کوشند تا این حمایت را با هزینه‌های سنگینی برای دولت فاکتور کنند.

یک فعال چپ به مجلس پیشنهاد کرد: به فهرست وزرا رای اعتماد بدهند اما در مقابل از وزرا و دولت مطالبه‌گری کنند تا در یک سال آینده مقداری از مشکلات کشور باید حل شود. سپس این مطالبه را رصد کنند.