امام-حسین(ع)

عبادت و تهجد عابس کنار توانمندی و دلیری و شجاعتش که زبانزد خاص و عام بود و ذکر دلاوری‌های او در جنگ صفین در سپاه امیرالمؤمنین(علیه السلام) از او شخصیتی ممتاز ساخته بود

وجود مقدس حضرت سیدالشهداء(ع) انسان کامل و جامعی است که پروردگار عالم، فضائل همه انبیا را در او خلاصه کرده و ایشان وارث همه کمالات انبیا بوده است. در ابتدای زیارت وارث این معنا را می‌خوانیم:

امام حسین(ع) به مدت 7 سال در آغوش پیامبر بزرگ اسلام تربیت یافت که در این 7 سال، آنقدر حضرت سفارش او و برادرش حسن (ع) را به مردم کرد که کتابهای سنی و شیعه پر است از فضایل و مناقب این دو بزرگوار که بیش از 50 مورد در کتابهای اهل سنت آمده است و در اینجا به چند نمونه اشاره می کنیم:

یکی از موضوعات بایسته پژوهش، بررسی نقاط اشتراک و افتراق قیام امام حسین(ع) و امام زمان(عج) است. این دو قیام در برخی عناصر و مؤلّفه ها، مشترک و در برخی شاخصه ها متفاوت هستند. یکی از نقاط اشتراک قیام امام حسین(ع) و امام زمان(عج)، ویژگی های مشترک یاران این دو امام است که ما در اینجا به آن می پردازیم.

سخن از برپا کنندگان حادثه اى بى مانند، واقعه اى عظیم، اتفاقى عبرت آموز و حقیقتى بى شبه و مثل است، که براى تمام انسان ها، در همه ادوار حیات و زندگى، منبعى سرشار از پند و موعظه و نصیحت و درس است.

به روایت کتاب «دو امام مجاهد» رفتار حسنین(ع) تنها در تاکتیک و ظاهر شیوۀ مبارزاتی با هم تفاوت دارند که اقتضای شرایط زمانۀ هر یک بوده است؛ اما در استراتژی و هدف هیچ تفاوتی میان آن‌دو نیست.

زیارت وارث، در کتاب‌های متعددی مثل کتاب «المزار» شیخ مفید، «مصباح المتهجد» شیخ طوسی و دیگر منابع معتبر شیعه ذکر شده است

برخی اساتید غرب‌زده‌ وقتی در کلاس هایشان از ایران حرف می‌زنند، یک‌جوری حرف می‌زنند که گوئی در باره کشور گینه‌بیسائو حرف می‌زنند. شناختی راجع به تاریخ ایران، عظمت و ابهت این ملت درکلام‌شان نیست.

امام حسین(ع) به مدت 7 سال در آغوش پیامبر بزرگ اسلام تربیت یافت که در این 7 سال، آنقدر حضرت سفارش او و برادرش حسن (ع) را به مردم کرد که کتابهای سنی و شیعه پر است از فضایل و مناقب این دو بزرگوار که بیش از 50 مورد در کتابهای اهل سنت آمده است و در اینجا به چند نمونه اشاره می کنیم:

در تاریخ‌ها و مقاتل، قول مشهور آن است که امام حسین(ع)، حج تمتع خود را نیمه کاره رها کرده و در روز ترویه (هشتم ذی حجه)، -برای حفظ جان خود از خطر ترور و حفظ قداست سرزمین مکه- به جای رفتن به سوی منا و عرفات، به سوی عراق و کوفه حرکت کردند