امام-معصوم

صاحب الأمر از لقب‌های مشهور و معروف حضرت بقیة الله (علیه السلام) است. (1)

 ولادت آن حضرت در روز اول ذیقعده سال ١٧٣ هجرى قمرى در مدینه منوره واقع شده است. دیرى نپایید که در همان سنین کودکى مواجه با مصیبت شهادت پدر گرامى خود در حبس هارون در شهر بغداد شد. لذا از آن پس تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش حضرت على بن موسى الرضا (ع) قرارگرفت.

مقدمهدین اسلام مسأله مهدویت را تنها یک ایده و تفکر خیالی که بشارت قیام رهبری مبهم در آینده نامعلوم جهت رهایی بشریت از ظلم و جور را می دهد مطرح نساخته است

سوم شعبان، سال روز تولّد سومین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام است. برای این مناسبت در موضوعات زیادی می توان به ایراد سخن پرداخت که به عنوان نمونه چند موضوع را همراه با منابعی برای تحقیق و مطالعه معرفی کرده و یکی از آن ها را برای استفاده ی مبلّغان گرامی تبیین خواهیم نمود.

از دیگر اموری که باعث پیشرفت معنویت در عصر ظهور می شود آشنایی با قرآن است. قرآن، بعد از آنکه در طی زمان های متمادی و قرون متوالی، مهجور واقع شده است و به دستورها و احکام آن عمل نمی گردیده با ظهور آن حضرت، غبار بی اعتنایی از این کتاب شریف زدوده خواهد شد و معیار عمل تمام انسان ها خواهد بود

دیدن امام زمان علیه السلام در عصر غیبت کبری امکان دارد و اگر کسی توفیق یابد، سعادت بزرگی نصیبش شده است، اما همه سعادت این نیست که انسان شبانه روز تلاش کند و خواهان دیدن امام باشد، زیرا برخی انسان های معاصر دیگر امامان علیهم السلام با وجود دیدن امام معصوم باز هم گناه می کردند و حتی گاهی با آنها مخالفت می کردند.

پس از آن که عثمان به خاطر خلاف هاى کارهاى فراوانش، و تشدید حکومت عربى در برابر حکومت اسلامى که بخش عمده آن با طرح عمر پایه گذارى شده بود، و مسلط کردن بنى امیه بر مردم و واگذارى پست هاى کلیدى به آنان به دست اصحاب پیامبر و مردم ناراضى و خشمگین کشته شد، مردم براى بیعت با امیرمؤمنان هجوم کردند، و حضرت حجت را بر خود تمام دید، به ناچار حکومت را پذیرفت.

شیخ مفید درباره آن حضرت می گوید: «او عابد ترین و بخشنده ترین و بزرگ منش ترین مردم زمان خود بود، زیاد تضرع و ابتهال به درگاه خداوند ‌متعال داشت

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که فرمود:«السلام علی سلیمان الذی ذلت له الجنّ بعزته» (1)؛«سلام بر سلیمان که با عزت خداوند جنّ مسخّر او گردید»