امام-معصوم

شیخ مفید درباره آن حضرت می گوید: «او عابد ترین و بخشنده ترین و بزرگ منش ترین مردم زمان خود بود، زیاد تضرع و ابتهال به درگاه خداوند ‌متعال داشت

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که فرمود:«السلام علی سلیمان الذی ذلت له الجنّ بعزته» (1)؛«سلام بر سلیمان که با عزت خداوند جنّ مسخّر او گردید»

در سال های غیبت به قدری تحریفات و مسائل خرافی وارد دین می شود که در زمان ظهور گفتار امام زمان (عج) را دین و سنتی جدید تلقی می کنند.

مادر بزرگوار آن حضرت بانویی شایسته به نام «نرجس » (3) بود که به نام های دیگری چون «سوسن » (4) ، «صیقل » (5)یا «صقیل » و «ملیکه » (6) نیز نامیده شده است

امام حسن (ع) در رحلت جدش رسول الله (ص) :

ابوهاشم جعفرى مى گوید: تنگدستى بسیار سختى به من رسید، به سوى ابى الحسن على بن محمّد علیهما السلام رفتم، به من اجازه ورود داد، هنگامى که نشستم فرمود: اى ابا هاشم! کدام نعمت خداى عزّ و جلّ را بر خود مى خواهى شکر کنى؟!

عموم افراد در عصر ظهور در مراتب بالاى رشد و کمال قرار مى گیرند، اما اجر و پاداش انسانهایى که در دوران قبل از ظهور زندگى مى کنند و دین خود را نگه داشته اند و تسلیم وسوسه هاى شیطان نشده اند، از مردمانى که در دوران ظهور زندگى خواهند کرد و تحت حاکمیت عدل الهى روزگار سپرى می کنند، بیشتر و بالاتر است

همان گونه که از جهت تکوینى، وجود ستارگان و کیفیّت وضع آن ها موجب امان و آرامش کرات و سیارات و کهکشان هاست، وجود امام زمان (علیه السلام) نسبت به موجودات زمین نیز چنین است

اسحاق بن عبدالله ابی طلحه، از انس بن مالک نقل کرده است که گفت: رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: