در قرن سوم، در پیرامون خلیفه و حاشیه دربار ادیبانی از طراز نوین پدید آمدند که بر رسم و سنت ایرانیگری ادب می آموختند و شبیه ارباب جراید زمان ما بودند که در هر موضوعی سخن می گویند و از اینجاست که می بینیم دانشمندان بین خود و ادبا فرق می گذاشتند، تا آنجا که ابن قتیبه گوید: «هر که خواهد عالم شود باید فن واحدی را بجوید و دنبال کند ولی آنکه خواهد ادیبش ...
