«چهار انگشت» هم یک فیلم کمدی بی‌خاصیت دیگر است، شبیه به اکثر کمدی‌هایی که در سال‌های اخیر رنگ پرده را به خود دیده‌اند. فیلمی محصول یک سری اصول و فرمول مشخص و کلیشه‌ای برای دستیابی به آمار فروشی قابل‌توجه که هر ملاک و معیار دیگری را براندازی می‌کند. این وسوسه خوب فروختن، شده بلای جان سینمای بی‌بضاعت ایران.