امیرالمومنین

چکیده این پژوهش به مطالعه در مورد خطبه های نماز جمعه و عیدین امام علی (ع) پرداخته و در این زمینه در بخشی از این نوشته با نگاه کلی به تمام خطبه ها، مواردی چون: تعداد، زمان و مکان صدور خطبه ها، تعداد خطبه های کامل و ناقص، اسناد و حجم خطبه ها مورد مطالعه واقع شده است

اوصاف علی به گفتگو ممکن نیست جادادن بحر در سبو ممکن نیست مداح علی، خدا بود در قرآن مدحش به زبان خلق او ممکن نیست حضرت علی بن ابی طالب (ع)، مکنّی به ابوالحسن و ابوتراب، ملقب به مرتضی، امیرالمؤمنین و سید المسلمین، چهارمین پسر ابوطالب، پسر عموی رسول خدا و نخستین امام است

در فرهنگ ما ایرانیان و شیعیان، عدالت با نام مولای متقیان آن چنان در آمیخته که علی (ع)، عدالت را تداعی می کند و عدالت علی (ع) را، و این همراهی و تداعی، نه ساخته ذهن ما و نه برآمده از عقاید شیعی ماست؛ بلکه چون عدالت همواره آمیزه زندگی و سلوک او بوده، این دو واژه بدون هم ناقص و بی معنا شده اند و سخن گفتن از عدالت بی علی (ع)، و علی بی عدالت، نازیبا و ...

بازخوانی وقایع ناظر به ولایت و امامت علی (ع) قبل و بعد از پیامبر (ص)   اگر علی (ع) هیچ فضیلتی جز نزدیکی به پیامبر آخرین نداشت، باید مورد تکریم بزرگان این امت می بود؛ اتفاقی که نیفتاد

امامان و شیعیان، همیشه ولایت امیرالمؤمنین (ع) را یادآوری می کردند   پیامبر (ص) نه تنها در مجامع عمومی که در هر فرصتی به اصحاب خود درباره علی (ع) سفارش می کرد و جایگاه رفیع او را به یاد آنها می آورد

بازخوانی یک دستورالعمل رفتار اجتماعی از کلام حضرت علی (ع)   سوالی که برای انسان ها و به خصوص جوان ها مطرح می شود، این است که آیا در تنظیم روابط اجتماعی مان قاعده و مبنایی داریم که در همه حوزه های روابط اجتماعی به کار ما بیاید و به ما کمک کند؟! اگر چنین قاعده ای وجود داشته باشد به ما خیلی کمک می کند

چکیده شناخت خلق ها و تمیز محمود و پسندیده از مذموم و زشت آنها و آراسته شدن به اخلاق پسندیده و نیکو و زائل ساختن اخلاق ناپسند از نظر امیرالمؤمنین در رأس دانش ها قرار دارد

عیب پوشی یا سترالعیوب   ضد کشف عیوب، پوشیدن و مخفی کردن عیب هاست و آن از شعبه های نصیحت است، و حدی برای ثواب آن نیست

زهد   زهد در لغت، ترک میل به شیء است. (التعریفات، ص102) و در اصطلاح اخلاق ضد حب دنیا و رغبت به آن است

علامت متقیان   حضرت علی(علیه السلام) در علامات پرهیزگاری می فرماید: یعفو عمن ظلمه، و یعطی من حرمه، و یصل من قطعه؛ پرهیزگار از کسی که به او ستم کرده می گذرد و به آنکه محرومش ساخته عطا می کند و با کسی که پیوندش را قطع کرده می پیوندد (همان، خطبه 193)