فرزانه ابوهاشم آبادی
روزگاری بود که جهان را تنها از خلال گفتههای جهانگردان میشد ترسیم کرد. در آن روزگار، جهانگردان سرزمینها را از دریچه نگاه خویش برای مشتاقان ترسیم میکردند و تصاویری گاه رمزآلود و مخدوش بر مبنای برداشت و درک خود از جهان میساختند