ایران-باستان

7 آبان مطابق با 28 اکتبر «روز کوروش» نام‌گذاری شده است که همه ملت‌ها از دیرباز آن را گرامی می‌دارند. این روز به مناسبت تکمیل تصرف امپراتوری بابل به دست ارتش ایران(اکتبر سال 539 پیش‌از میلاد) و پایان دوران ستمگری در دنیای باستان نام‌گذاری شده است.

در تصویر بالاچشم‌اندازی از شبه‌جزیرۀ کوه «آتوس» را می‌بینید. این نما، محل «کانال خشایارشا» را که زمانی در اینجا وجود داشت نشان می‌دهد

بر اساس بیانیه‌ای که توسط دانشگاه «میشیگان» ‌ منتشر شده است، ‌ به نظر می‌رسد این سکه‌ها در «سارد»،  شهری باستانی واقع در 97 کیلومتری «نوشن» ضرب شده باشند.

جشن وخشنکام یکی از جشن های فراموش شده ایران باستان است که برای بزرگداشت رود جیحون یا آمودریا برگزار می شد.

سخن از ستایش کورکورانه‌ی تاریخ ایران باستان نیست، سخن از سردرگمی و برخورد دوگانه‌ای است که بر سر این تاریخ دیرینه می‌رود. شاهنامه پر سیمرغی است که همواره و همه‌جا به کار می‌آید، اما نه پس از این‌که پَرَش را سوزاندیم، چشم خود سیمرغ را کور کنیم.

ایران کشوری با تاریخ چندهزارساله است که باید اسباب‌بازی‌هایی به همین قدمت هم داشته باشد، اما در این زمینه تاریخ مدونی وجود ندارد؛ هرچند نبود تاریخ مشخص، دلیلی بر نبود اسباب‌بازی در دوران کهن این سرزمین نیست.

مانند بسیاری دیگر از تمدن‌های باستانی، ایرانیان نیز مسحور مفهوم عطر و رایحه بودند. گیاهان، گل‌ها و عطرها از دورترین روزگاران همواره مورد توجه ایرانیان بوده است و نقش مهمی در ساخت عطر اصیل ایرانی داشته است.

در زمان سلوکیان شهرسازی رونق چشمگیری داشت. شهرهای سلوکی دارای سازمان "پولیس" بود. یعنی مجمع ملی مرکب از افراد متساوی‌الحقوق جامعه، و شورای انتخابی شهر و دادرسان انتخابی. مردم حق داشتند دربارۀ مسائل اجتماعی شهر خود اظهار نظر کنند و در حل آن مسائل مشارکت داشته باشند.

نباید دچار توهم شویم که تاریخ ایران باستان سراسر نور و نیکی بوده. همین کتاب محققانۀ ماریا بروسیوس به خوبی نشان می‌دهد گذشته‌های دور ما نیز آش دهن‌سوزی نبوده. و اصلا گذشتۀ کدام قوم و ملت، با ملاک‌های امروزی، گذشته‌ای طلایی بوده؟

مهم‌ترین و گسترده‌ترین نوع ساختمان‌ها در یونان باستان، معابد بودند. اولین معابد سنگی در اوایل قرن ششم قبل از میلاد ساخته شدند و در قرن‌های بعدی نیز بسیار زیادتر و گسترده‌تر شدند