شهرت در میان مردم: بیشتر شاعران یا درباری بودند و یا در جمع های محدودی شعرهای خود را می خواندند. انوری یکی از شاعران درباری بود. او در بازار دید که کسی شعرهای او را برای مردم می خواند. پرسید: «این شعرها از کیست؟» گفت: «انوری.» پرسید: «انوری را می شناسی؟» گفت: «من خودم انوری ام.» انوری گفت: «شعردزد دیده بودیم، اما شاعردزد نه.»
