بانویی

1 برترین و محوری ترین انگیزش و خواهانی انسانی زن چه در قلمرو روانشناختی فردی و چه در قلمرو جامعه شناختی ترقی و تعالی است

«من عمل صالحا من ذکر او انثی و هومؤمن فلنحیینه حیاة طیبة و لنجزینهم اجرهم باحسن ما کانوا یعملون.» (1)

در گستره ی جهان هستی، مردان بسیار بزرگ و بافضیلتی پدیدار شده اند که هریک به عالی ترین مرحله کمال و رشد رسیده و راهگشای انسانها در کشاکش زندگی و در فراز و نشیب روزگار گردیده اند; همچون پیامبران الهی و امامان راستین علیهم السلام

او فرزند علی علیه السلام و فاطمه علیها السلام است [1] و مقامی بس والا دارد. القابی همچون «عقیله بنی هاشم » ، «عارفه » ، «عالمه » ، «کامله » و «عابده » نشانگر شخصیت الهی این بانوی بزرگ است.

سرگذشت ملّتها و اقوام گوناگون که در چهره «تمدّن» آن مرز و بوم نمایان می شود، بیانگر حقیقتی تلخ در باره وضعیّت زندگی زنان، حقوق، اختیارات و قوانین حاکم بر آنان است

زنانی که دارای ذوق عرفانی بوده اند وآن ذوق توسط اسلام شکوفا شده وجملات وکلمات بلند عرفانی گفته ویا اشعاری سر داده اند در تاریخ فراوان است که برای نمونه به چند مورد اشاره می شود.