بزرگ-علوی

«مجتبی بزرگ علوی» یکی از برجسته‌ترین نویسندگان معاصر به ویژه در زمینه داستان‌های کوتاه است که آثاری واقع گرایانه را نسبت به مسایل اجتماعی به رشته تحریر در آورده است.

سال‌ها پیش، یعنی دقیقا وقتی کامپیوتر، اینترنت، تلگرام، وی‌چت، واتساپ و البته اینستاگرام نبود مردم برای اینکه از احوال هم باخبر شوند، دست به قلم می‌بردند و نامه می‌نوشتند. حتی من دهه هفتادی هم یادم هست نامه چقدر می‌رفت و می‌آمد.

از میان آن 53 نفری که به اتهام مرام اشتراکی دستگیر و از 11 تا 22 آبان سال 1317 محاکمه شدند، الان فقط یک نفر در قید حیات است؛ انور خامه‌ای 102 ساله متولد 29 اسفند 1295 که در آن زمان جوان‌ترین عضو 53 نفر محسوب می‌شد. او هم‌اکنون ساکن کرج است و با دخترش زندگی می‌کند.

اول پاییز سال 51 وقتی که به دعوت دانشگاه تگزاس در آستن به آن شهر رفتم در میان کتاب هایی که همراه خود داشتم، یکی هم رمان «روزگار دوزخی آقای ایاز» بود که از سال 45 تا سال 48 نوشته بودم و در دو سال بعد چاپ کرده بودم و حالا می خواستم در خارج از کشور نسخه ای از آن را به رویت نویسندگان و خوانندگان رمان برسانم.

در سال 1381 به پیشنهاد انجمن قلم ایران و نیز تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز چهاردهم تیرماه به نام «روز قلم» به ثبت رسید تا ادای دینی باشد به صاحبان قلم و تلاشی که برای اعتلای فرهنگ و ادب ایران و جهان از خود نشان می‌دهند.

درباره بزرگ علوی حق مطلب را، کم‌وبیش، هوشنگ گلشیری گفته است در مقاله‌ای با عنوان «از هرچه رفته علوی داستان‌نویس است» که درواقع متن سخنرانی اوست برای بزرگداشت ٩٠ سالگی بزرگ علوی.