بمب-افکن

جدای از زیبایی آینده‌نگرانه این بمب افکن، ابعاد آن فاصله زیادی تا B-52 یی که قرار بود جایگزینش شود، نداشت. البته از آن کمی کشیده‌تر بود (طول XB-70، حدود56 متر بود و طول B-52، در حدود 48 متر) و باریک‌تر از آن طراحی شده و طول بال‌هایش 32 متر بود در حالی که طول بال‌های B-52 حدودا 56 متر بود.

در اینجا پنج بمب افکن مافوق صوت نمادین از دوران جنگ سرد را برایتان تشریح خواهیم کرد.

در دنیای هوانوردی نظامی، راکول بی-1بی لنسر (Rockwell B-1B Lancer) از جمله نمونه های مطرح برتری و نوآوری است. این هواپیمای بمب افکن که با نام مستعار "استخوان" (Bone) نیز شناخته می شود، جایگاه ویژه ای در توانایی های راهبردی نیروی هوایی آمریکا کسب کرده است.

بمب افکن شیان اچ-6کی تا پیش از این توانایی خود در حمل موشک های کروز فراصوت و فروصوت را نشان داده بود، و اکنون امکان مسلح شدن آن به چهار موشک ابرصوت مطرح شده است.

آورو لنکستر بمب افکن مشهور جنگ جهانی دوم، توان حمل محموله‌های سنگین را داشت. این هواپیما می‌توانست به طور معمول 14,000 پوند بمب را در محفظه داخلی عظیم خود جای دهد و مسافت 1600 مایل را با سرعت 200 مایل بر ساعت طی کند. لنکستر همچنین قابلیت حمل بمب غول پیکر "گرند اسلم" به وزن 22,000 پوند را پس از اعمال تغییرات ویژه داشت.

در پایگاه هوایی نلیس B-2 Spirit، بمب‌افکن استراتژیک پنهان‌کار که به خاطر بال‌های مثلثی شکل و طراحی منحصربه‌فردش مشهور است، با ظرافت و دقت تمام بر روی باند فرود این پایگاه هوایی به زمین نشست.

یک فروند بمب‌افکن B-52H استراتوفورترس از اسکادران بمب‌افکن 69اُم اعزامی، از پایگاه هوایی سلطنتی بریتانیا (RAF) به پرواز درآمد تا در مأموریت نیروی ضربت بمب‌افکن 2024 شرکت کند

بیش از 18،000 فروند از بمب افکن B-24 Liberator بین سال‌های 1940 و 1945 تولید شد. حداقل دو نمونه از معدود B-24‌های به جای مانده هنوز قابلیت پرواز دارند.

کانویر بی-36 اولین پرواز خود را در سال 1946 انجام داد و در سال 1959 بازنشسته شد. مجموعا 384 فروند از این غول پرنده تولید شد.

این تصویر، یادآور دورانی است که مهندسان با ایده‌های جسورانه به دنبال خلق نسل جدیدی از هواپیما بودند. با وجود نوآوری و پتانسیل بالای این طراحی، سرنوشت نهایی این بمب‌افکن‌های غول‌آسا، نابودی بود.