در قرن ششم نثر فارسی به کمال می رسد یعنی ضمن حفظ فصاحت و متانت به اوج بلاغت و ملاحت نیز دست می یابد. از جمله نمونه های خوب نثر فارسی در قرن ششم سندباد نامه ظهیری سمرقندی است که پیشتر تصحیح پیراسته ای از آن توسط احمد آتش (استانبول 1948) به ضمیمه متن عربی چاپ شده بود