در روزگار حکومت فرزند خطاب دختر بچه یتیمى در حوزه سرپرستى مردى بود که بیشتر اوقات در مسافرت به سر مى‌برد و از جمع خانواده دور مى‌زیست، مدت‌ها سپرى شد تا دختر به سن رشد و بلوغ رسید، دختر از زیبائى و ملاحت لازم برخوردار بود، همسر مرد که همه امور خانه را عهده‌دار بود بر زیبائى و آراستگى دختر یتیم به شدت حسد مى‌ورزید.
