در روزگار حکومت فرزند خطاب دختر بچه یتیمى در حوزه سرپرستى مردى بود که بیشتر اوقات در مسافرت به سر مى برد و از جمع خانواده دور مى زیست، مدت ها سپرى شد تا دختر به سن رشد و بلوغ رسید، دختر از زیبائى و ملاحت لازم برخوردار بود، همسر مرد که همه امور خانه را عهده دار بود بر زیبائى و آراستگى دختر یتیم به شدت حسد مى ورزید.
