حسنیان

عبد العظیم پسر عبد اللّه قافه پسر علی شدید پسر حسن امیر پسر زید پسر امام حسن مجتبی(ع). کنیه مشهور وی ابو القاسم و بنابر منقول از رسالۀ منسوب به صاحب بن عباد ابو الفتح بوده است. وی یکی از مشاهیر سادات حسنی در سدۀ سوم هجری(9 م.)است که برخلاف حسنیان دیگر به پیشوائی پسر عموهای خود گردن نهاده بود.

فشارها و مراقبت های دستگاه خلافت، به ویژه در دوره عباسی، بر علویان و امامان شیعه و پیروان آنها، از یک سو، و سیاست تقیه امامان، به علاوه عدم بسط ید و اشراف کامل بر شیعیان که در مناطق مختلف پراکنده بودند، از سوی دیگر، پیامدهای مختلفی را در عرصه های فکری و سیاسی و اجتماعی در پی داشت

پس از تشکیل دولت عباسی(132 ق)شاهد سلسله قیام های حسنیان(بنی حسن ع)علیه دولت عباسی هستیم که تا دهه نود قرن دوم هجری قمری را در بر می گیرد