حسینیه

«کآشوب»، روایتی از روضه‌های زمان است که البته با شرایط جامعه کنونی تا حدود زیادی مطابقت دارد.

بجز دوخت پرچم‌های گنبد مطهر، کار پرچم‌های معروف به دم دری را که دور رینگ‌های حرم و چهار ورودی اصلی نصب است هم من به همراه چند نفر از شاگردانم انجام می‌دهیم.

به نظرم نیاز به داستان‌خوانی فطری است. آدمیزاد عاشق شنیدن و خواندن داستان است، بنابراین فضای مجازی را رقیب رمان‌نویسی نمی‌دانم اما مخل چرا! فضای مجازی زیادی وقت می‌گیرد و گاه اصلا وقت را پوچ می‌کند.

مامان جای من نذر می‌کند. آرزو می‌کند. خیر طلب می‌کند. و من مثل هر سال شریک می‌شوم. زمانی که باید ستون این هفته را تحویل دبیر فرهنگی می‌دادم در سفر بودم. در یک سفر دور و دراز.

از خانواده یه تاجر بود و در رامسر، پرستار؛ که جنگ شد و شنید اعزام از مشهد بیشتره! برای همین رفت مشهد و از اونجا اعزام شد برای کمک به رزمنده‌ها!

مسابقه تا اواخر دی ماه و تا ایام ولادت حضرت زینب ادامه دارد. سعی بر این است که همزمان با ولادت حضرت زینب مراسم اختتامیه‌اش برگزار شود.

شب آخر شب اربعین بود و اتفاقا شبی بود که طارق عزیز وزیرخارجه عراق در ایران بود و تبادل اسرا هم شروع شده بود. ما هم چون شب آخر و هم شب اربعین بود در سوله به عزاداری پرداختیم.